Vastgoed als levensader. ‘De borging van een vastgoedsturing in de organisatie van een corporatie.’

De corporatiesector is vanaf de verzelfstandiging eind vorige eeuw behoorlijk in beweging. Het rendement uit de (verborgen) vermogens wordt vanzelfsprekend enerzijds aangewend voor de volkshuisvesting, anderzijds geeft het vermeende vermogen heden aanleiding tot afroming door de overheid en zijn er excessen die het daglicht niet kunnen verdragen. Sommige woningcorporaties maken de laatste jaren een ontwikkeling door van een gesloten, introverte, beherende organisatie naar een extern gerichte, maatschappelijke onderneming. Dit is natuurlijk van grote invloed op de bedrijfsvoering. Ook de veranderende omgeving heeft grote invloed op de bedrijfsvoering. Op deze wijze komt de vorming en in standhouding van een revolving vastgoedfonds in gevaar. Afroming van de vermogens door de overheid, financiering van de projecten en dalende huizenprijzen doen het resultaat van de wooncorporatie geen goed. Dit onderzoek doet een handreiking om de interne organisatie effectiever te laten functioneren, zodat het maximaal mogelijke rendement (zowel financieel als maatschappelijk) uit vastgoed gehaald kan worden. Er wordt geanalyseerd waarom een woningcorporatie een te geringe kasstroom genereert en er wordt een instrument ontworpen om de cashflow te kunnen verhogen.