Het optimaliseren van het besluitvormingsproces omtrent huisvesting. ‘Een beslissingondersteunend model ter (her) formulering van het huisvestigingsbeleid binnen middelgrote kantoorhoudende organisaties.’

Vanuit bedrijfskundige motieven heeft er eind jaren ’80 een omschakeling plaatsgevonden in het bedrijfsleven en dit heeft de ontwikkeling van Corporate Real Estate Management als apart vakgebied in kaart gezet. De afgelopen twee decennia is er binnen het vakgebied veel onderzoek verricht naar de meerwaarde van CREM voor een organisatie. De kennis die inmiddels is opgedaan over het managen van ondernemingsvastgoed wordt tot op heden in de praktijk nog niet uitgebreid toegepast. Door het hoge abstractieniveau sluit de theorie onbeperkt aan bij concrete huisvestingsvraagstukken die spelen binnen veel organisaties. Er is een gebrek aan praktijkgerichte instrumenten en hulpmiddelen. Een andere oorzaak is het gebrek aan bewustwording. Men is zich niet bewust welke kansen het actief managen van het ondernemingsvastgoed biedt. Ook het verontstelde gebrek aan middelen om huisvesting te managen en de complexe vastgoedmarkt zijn bekende barrières richting een professioneel huisvestigingsbeleid. Het gros van de organisaties zet huisvesting (nog) niet actief in ten behoeve van hun algemeen beleid en een voorname reden daarvan is waarschijnlijk dat men zich niet bewust is van de kansen die zich voor doen door het actief managen van de vastgoedportefeuille. Door een beslissingsondersteunend model te ontwikkelen beoogt dit onderzoek organisaties handvatten te bieden die hen in staat stelt om deze kansen wel te benutten. In dit verslag wordt behandeld hoe verschillende theorieën gecombineerd kunnen worden tot een integraal, wetenschappelijk gefundeerd beslissingsondersteunend model waarmee het huisvestingsbeleid van middelgrote kantoorhoudende organisaties kan worden ge(her)formuleerd.